Στις μέρες μας, ωστόσο, έχει προκαλέσει έντονο ενδιαφέρον για έναν άλλο λόγο: την αναπαραγωγή της ρητορικής του Κρεμλίνου απευθείας από τις Βρυξέλλες. Τα τελευταία χρόνια, παρακολουθούμε μια αύξηση του ευρωσκεπτικισμού και της κριτικής προς τη Δύση, γεγονός που δεν είναι ξένο στα κέντρα εξουσίας της Ευρώπης. Όμως, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς που εκφράζουν παρόμοιες απόψεις, όπως ο Κυριάκος Βελόπουλος στην Ελλάδα ή ο Βίκτορ Όρμπαν στην Ουγγαρία, ο Παναγιώτου δεν απευθύνεται σε μια συντηρητική εκλογική βάση.

Αντιθέτως, ο 25χρονος ευρωβουλευτής φαίνεται να εκμεταλλεύεται το «αντισυστημικό» κλίμα που κυριαρχεί στα social media, το οποίο έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει σημαντικά τους νεότερους ψηφοφόρους. Ο Φειδίας έχει αποκτήσει διαδικτυακή φήμη ως YouTuber με εκατομμύρια συνδρομητές, και αυτή του η παρουσία στο διαδίκτυο έχει μεταφραστεί σε πολιτική επιτυχία.

Ένας από τους κύριους στόχους του Φειδία Παναγιώτου είναι να αμφισβητήσει την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Δύσης γενικότερα. Αν και οι κατηγορίες ότι έχει σχέσεις με το Κρεμλίνο παραμένουν μη επιβεβαιωμένες, είναι αναμφισβήτητο ότι αναπαράγει ρητορική που ευνοεί τη γραμμή της Μόσχας σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Η στάση του Φειδία απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα είναι ανησυχητική, όπως φαίνεται από την απουσία του από ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που καλούσε για την επιστροφή περίπου 20.000 παιδιών από την Ουκρανία που έχουν απαχθεί από τη Ρωσία. Μάλιστα, τη μέρα μετά την ψήφο του, παρευρέθηκε σε στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα για την Ημέρα της Νίκης (9 Μαΐου), ένα ταξίδι που πραγματοποίησε με πρωτοβουλία του.

Η στάση του Φειδία έχει προκαλέσει έντονη κριτική, και αυτό φαίνεται να τον έχει οδηγήσει σε μια ακραία αυτοπεποίθηση. Ο 25χρονος ευρωβουλευτής δέχτηκε να παραχωρήσει συνέντευξη σε έναν Ιρλανδό δημοσιογράφο, τον Caolan Robertson, τον οποίο ο ίδιος θα χαρακτήριζε «hater». Ο Robertson έχει ξεκινήσει την καριέρα του ως ακροδεξιός influencer, και πλέον διερευνά τους τρόπους με τους οποίους οι νέοι οδηγούνται στην ακροδεξιά ριζοσπαστικοποίηση.

Φειδίας Παναγιώτου: Πολιτική ή Προπαγάνδα;

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Robertson ρώτησε ευθέως τον Φειδία ποιος χρηματοδότησε το ταξίδι του στη Μόσχα. Ο Φειδίας, ωστόσο, αρνήθηκε να απαντήσει, επιδεικνύοντας την ικανότητά του στο whataboutism, μια στρατηγική που χρησιμοποίησε καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης. Όταν ρωτήθηκε αν πιστεύει στη δημοκρατία, η οποία είναι ανύπαρκτη στη Ρωσία, απάντησε ότι το 65% των Κυπρίων και το 70% των Ελλήνων «θέλουν τη διπλωματία με τη Ρωσία». Ανέφερε, μάλιστα, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο ως παράδειγμα, υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη διατηρεί διάλογο με την Άγκυρα.

Η απόφαση του Παναγιώτου να ταξιδέψει στη Μόσχα εντάσσεται στο πλαίσιο μιας διπλωματικής προσέγγισης, όπως ισχυρίστηκε. Ακολούθως, προχώρησε να δηλώσει ότι οι εχθροπραξίες στην Ουκρανία είναι απλώς «ένας πόλεμος των ΗΠΑ», ακούγοντας για ακόμη μία φορά τον Robertson να του λέει ότι αναπαράγει ρωσική προπαγάνδα. Ο Φειδίας αντέτεινε ότι το να εκφράζει απόψεις που συμπίπτουν με τις θέσεις του Κρεμλίνου δεν τον καθιστά «πιόνι» της Ρωσίας.

Όταν ήρθε η ώρα να δικαιολογήσει την αποχή του από το ψήφισμα για την επιστροφή των 20.000 παιδιών, ο Παναγιώτου δήλωσε ότι οι ευρωβουλευτές δεν είχαν επαρκή πληροφόρηση. Στη συνέχεια, αμφισβήτησε την εγκυρότητα μιας μελέτης από το Πανεπιστήμιο Yale, υποστηρίζοντας ότι είχε χρηματοδοτηθεί από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Δεν δίστασε, επίσης, να πει ότι «ορισμένα από αυτά τα παιδιά μπορεί να μη θέλουν να επιστρέψουν»!

Φυσικά, ο Φειδίας δεν εξήγησε γιατί θεωρεί πιο πειστική την αφήγηση του Κρεμλίνου. Η στρατηγική του φαίνεται να είναι να υπονομεύει και να μπερδεύει, επιτρέποντας στο κοινό του να «κάνει τη δική του έρευνα» και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Είναι σαν ένα bot του Twitter, σε ζωντανή μορφή.

Όλα αυτά συμβαδίζουν με τις τρέχουσες εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της Ευρώπης, όπου η ρητορική του Φειδία Παναγιώτου αναδεικνύει τη βαθιά διχαστική κατάσταση που επικρατεί. Οι ευρωβουλευτές και οι πολιτικοί αναγκάζονται να απαντούν σε ερωτήματα που αφορούν τη θέση τους απέναντι στη Ρωσία και τις συνέπειες της ρωσικής επιθετικότητας.

Η αντίκρουση και η κριτική που αντιμετωπίζει ο Φειδίας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η πολιτική του τακτική και η δημόσια εικόνα του φαίνεται να συνδυάζουν στοιχεία που τον καθιστούν δημοφιλή στα social media, αλλά ταυτόχρονα τον φέρνουν σε σύγκρουση με παραδοσιακές πολιτικές αξίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η κοινή γνώμη διασπάται γύρω από τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την πολιτική του δράση.

Αν και η στρατηγική του μπορεί να φαντάζει επιτυχής για τη στιγμή, οι συνέπειες της αναπαραγωγής ρητορικών που αμφισβητούν τη δημοκρατία και τη διεθνή τάξη μπορεί να είναι επικίνδυνες, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για την πολιτική σκηνή ευρύτερα. Ο Φειδίας Παναγιώτου, με την αντισυμβατική προσέγγισή του, ενδέχεται να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων στην Ευρώπη, δημιουργώντας περισσότερες προκλήσεις για τη δημοκρατία.

Η δημόσια ζωή του Φειδία, γεμάτη από αντιφάσεις και προκλήσεις, είναι ένα παράδειγμα του πώς η σύγχρονη πολιτική αλληλεπιδρά με τις νέες τεχνολογίες και τα κοινωνικά δίκτυα. Η αναζήτηση της αλήθειας και η πολιτική συζήτηση φαίνεται να έχουν μετατραπεί σε μια σφαίρα όπου η προπαγάνδα και η διαχείριση της εικόνας επικρατούν. Ο Φειδίας είναι μια χαρακτηριστική μορφή αυτής της νέας εποχής.

Στο πλαίσιο αυτό, θα είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε πώς θα εξελιχθεί η πολιτική του καριέρα και ποιοι θα είναι οι αντίκτυποι της δράσης του στην Ευρώπη. Το ερώτημα που παραμένει είναι: Τι θέλει να πετύχει ο Φειδίας Παναγιώτου;

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή. Ο Φειδίας φαίνεται να κινείται ανάμεσα σε επιδιώξεις που συνδυάζουν την πολιτική του καριέρα με την προσωπική του δημοτικότητα. Είναι προφανές ότι το διαδίκτυο και τα social media παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εικόνα του, και αυτός είναι ο λόγος που η πολιτική του στρατηγική φαίνεται να είναι τόσο προσαρμοσμένη στις ανάγκες της ψηφιακής εποχής.

Καθώς οι ευρωπαϊκές πολιτικές εξελίξεις συνεχίζουν να διαμορφώνονται, η στάση και οι ενέργειες του Φειδία Παναγιώτου θα είναι κρίσιμες για την κατανόηση των δυναμικών που επηρεάζουν την πολιτική σκηνή της ΕΕ. Η εξέλιξή του ως ευρωβουλευτής θα μπορούσε να έχει σημαντικές συνέπειες για την πολιτική ισορροπία στην περιοχή.