Η Βραζιλιάνα θεατρική σκηνοθέτις, συγγραφέας και περφόρμερ Καρολίνα Μπιάνκι ετοιμάζεται να παρουσιάσει στις 5 και 6 Ιουλίου, στην Πειραιώς 260, το έργο «Η νύφη» και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα». Αυτά τα έργα αποτελούν το πρώτο μέρος της τριλογίας Cadela Força, που εστιάζει στην έμφυλη βία, τους βιασμούς και τους βασανισμούς γυναικών. Οι ιστορίες που αφηγείται η Μπιάνκι είναι ενοχλητικές και τραγικές, με πολλές από αυτές να μην προσφέρουν κάθαρση.
Για την Μπιάνκι, η ενασχόληση με αυτές τις ιστορίες είναι βαθιά προσωπική. Φέρνει το γυναικείο σώμα στη σκηνή ως τρόπαιο και αντικείμενο, εκτεθειμένο στο σκληρό βλέμμα του κοινού. Η ίδια υπήρξε θύμα σεξουαλικής βίας πριν από περίπου μια δεκαετία, όταν έπεσε θύμα βιασμού. Της έβαλαν στο ποτό το «ναρκωτικό του βιασμού», μια ουσία που προκαλεί προσωρινή παράλυση και αμνησία, γνωστή στη Βραζιλία ως Goodnight Cinderella. Η απώλεια μνήμης ενός τραύματος που βιώνει μια γυναίκα είναι ένα θέμα που εξερευνά η παράσταση, αφηγούμενη την αθέατη πλευρά των ιστοριών που χάνονται στα σκοτάδια της κατακερματισμένης μνήμης.
Η Μπιάνκι άρχισε να ασχολείται με την περφόρμανς συνεργαζόμενη με τη Σίλβια Μόρο σε ένα έργο για την προώθηση της παγκόσμιας ειρήνης με το σύνθημα «γάμος μεταξύ διαφορετικών λαών και εθνών».
Στη «Νύφη», η Μπιάνκι αναφέρεται στην ιστορία της περφόρμερ Πίπα Μπάκα, που ανήκε σε ένα δίκτυο φεμινιστικής performance-art που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’60 και του ’70. Οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν την performance ως στρατηγική για να αναδείξουν την αντικειμενοποίησή τους και τις συνέπειές της.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΡΗΣ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΥ ΠΕΡΦΟΡΜΕΡ
Η Πίπα Μπάκα, γεννημένη το 1974, μεγάλωσε σε μια πλούσια αριστοκρατική οικογένεια και είχε μια εκκεντρική μητέρα που έντυνε τις αδελφές της σε πράσινα ρούχα για να μην τις χάνει. Αυτή η απόφαση την οδήγησε να υιοθετήσει το πράσινο χρώμα στη ζωή της, ακόμα και στο γράψιμο.
Ήταν ανιψιά του Πιέρο Μαντσόνι, του Ιταλού καλλιτέχνη που πέθανε στα 30 του και ήταν μέλος της γενιάς νεότερων Ιταλών καλλιτεχνών που συγκέντρωσε ο κριτικός Τζερμάνο Τσέλαντ. Η Πίπα μεγάλωσε ακούγοντας ιστορίες για το έργο του, ενώ ακολουθούσε τις συντηρητικές αξίες της οικογένειάς της. Στο κλασικό λύκειο, σπούδασε ιταλική και ξένη λογοτεχνία, ιστορία, φιλοσοφία και ιστορία της τέχνης.
Αντί να σπουδάσει μαθηματικά, όπως σκεφτόταν, αποφάσισε να ταξιδέψει στην Ιρλανδία, όπου πέρασε ένα χρόνο, πριν επιστρέψει στην Ιταλία για να βρει δουλειά σε ένα τηλεφωνικό κέντρο. Αργότερα, βοήθησε τον ιστορικό τέχνης Τζερμάνο Τσέλαντ να συντάξει έναν κατάλογο των έργων του θείου της.
Το 1995, η Πίπα αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την τέχνη. Το 1999 πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση, «Angeli: Vita, morte e miracoli», στο Μιλάνο, ενώ δύο χρόνια αργότερα παρουσίασε σιλουέτες εμπνευσμένες από τη θεά Mater Matuta, που αναπαριστούσαν διαφορετικές πτυχές της μητρότητας. Η Μπάκα άρχισε να εξερευνά το θέμα της θηλυκότητας, ανατρέχοντας στις φάσεις της σελήνης σε επόμενό της έργο, «La luna nel pozzo».
ΕΝΑ ΠΟΛΥΠΟΙΚΙΛΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ
Η Μπάκα εργάστηκε με διάφορα μέσα, όπως φωτογραφία, κολάζ και κέντημα, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Επηρεασμένη από την arte povera, χρησιμοποίησε φυσικά υλικά, ενώ ήταν μέλος της καλλιτεχνικής κολεκτίβας Coniglio Viola. Φωτογράφιζε ανθρώπους στους δρόμους του Μιλάνου και, από τη συλλογή που προέκυψε, δημιούργησε ένα καλλιτεχνικό έργο που περιλάμβανε φωτογραφίες σε βάζα με γκράπα και αλεύρι.
Η Μπάκα συμμετείχε σε μια ιστορικά αναρχική χορωδία, την Coro di Micene, και το 2006 ίδρυσε τη δική της, την Bubble Gum. Το τελευταίο τραγούδι τους ήταν πάντα το «Bésame Mucho», αλλά μετά τον θάνατό της η χορωδία έκλεινε με το «Moon River», ένα από τα αγαπημένα της.
Η Πίπα είχε πέντε alter ego, η μια από τις οποίες ήταν η Giuseppina ή Pippa Pasqualino di Marineo, μια υπάλληλος τηλεφωνικού κέντρου. Αυτή η καλλιτεχνική προσωπικότητα την έκανε θέμα άλλων καλλιτεχνών, με την Καμίλα Μικέλι να φωτογραφίζει τις δύο προσωπικότητες της Μπάκα.
Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΝΥΦΗΣ ΚΑΙ ΜΙΑΣ ΦΙΛΟΔΟΞΗΣ ΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ
Το 2004, η Πίπα παρευρέθηκε στον γάμο μιας φίλης της και σκέφτηκε την παράξενη σημασία του νυφικού. Αυτή η σκέψη την οδήγησε στο «Brides on tour project». Μαζί με τη Σίλβια Μόρο, φόρεσαν λευκά νυφικά σχεδιασμένα από τον Μανουέλ Φακίνι και ταξίδεψαν στα Βαλκάνια, με τελικό προορισμό την Τουρκία.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, οι δύο γυναίκες σταματούσαν σε γκαλερί και πολιτιστικά κέντρα, καταγράφοντας τις εμπειρίες τους με φωτογραφίες και βίντεο. Σχεδίαζαν να κάνουν οτοστόπ μέχρι την Ιερουσαλήμ και είχαν μάθει αραβικά για να επικοινωνούν με τους ντόπιους.
Η Μπάκα και η Μόρο χώρισαν λίγο πριν φτάσουν στην Κωνσταντινούπολη. Η Πίπα εθεάθη για τελευταία φορά στις 31 Μαρτίου. Το γυμνό σώμα της βρέθηκε σε θάμνους κοντά στο Gebze, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την αγριότητα της δολοφονίας της.
Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε στο Μιλάνο, με πάνω από 1.000 άτομα παρόντα. Τα πεζοδρόμια ήταν διακοσμημένα με πράσινα μπαλόνια και πανό. Στην εφημερίδα «Corriere della Sera» δημοσιεύθηκε νεκρολογία του alter ego της, Εύα Αντάμοβιτς, όπου αναφερόταν ότι είχε «αναχωρήσει για μια ατελείωτη περιοδεία». Τάφηκε με το φόρεμα που φορούσε τη στιγμή του θανάτου της.
Η αδελφή της δήλωσε ότι τα ταξίδια της Πίπα ήταν μια καλλιτεχνική παράσταση με μήνυμα ειρήνης, αλλά δεν είναι όλοι άξιοι εμπιστοσύνης. Η τουρκική εφημερίδα «Hürriyet» δημοσίευσε ένα άρθρο για τη δολοφονία με τίτλο «Ντρεπόμαστε». Η συνταξιδιώτισσα της, Σίλβια Μόρο, σταμάτησε να κάνει τέχνη μετά το περιστατικό.
Με τον θάνατό της, η Μπάκα έγινε σύμβολο της ευαλωτότητας των γυναικών, αντιπροσωπεύοντας την αντίσταση και την ανθεκτικότητα. Έχει εμπνεύσει πολλά καλλιτεχνικά έργα, όπως το ντοκιμαντέρ της Μπινγκιόλ Ελμάς, που ακολούθησε τη διαδρομή της Πίπα, ντυμένη στα μαύρα σε ένδειξη πένθους.
Η Μπάκα πίστευε ότι η εμπιστοσύνη είναι σημαντική. Το έργο της, ένα ταξίδι σε σχεδόν δώδεκα χώρες στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, είχε ως στόχο να αποδείξει ότι «ξεπερνώντας τις διαφορές και μειώνοντας τις συγκρούσεις», άτομα και πολιτισμοί μπορούν να έρθουν κοντά. Πίστευε ότι κάνοντας οτοστόπ, επιλέγεις να εμπιστευτείς και να κατανοήσεις τους ανθρώπους.
Η τελευταία πράξη του «Brides on tour» επρόκειτο να είναι μια έκθεση στην γκαλερί τέχνης Byblos στη Βερόνα, όπου τα νυφικά θα εκτίθεντο μαζί με αναμνηστικά από το ταξίδι. Η παράσταση της Μπιάνκι, που θα αποκαλύψει τις σκοτεινές πτυχές της ζωής και της τέχνης της Πίπα Μπάκα, αποτελεί μια σημαντική στιγμή για την καλλιτεχνική κοινότητα και την κοινωνία στο σύνολό της.
Η Καρολίνα Μπιάνκι, με την παράσταση «Η νύφη», προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να εξερευνήσουμε τις πτυχές της έμφυλης βίας και της σεξουαλικής κακοποίησης, θυμίζοντας την τραγική ιστορία και την άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ, όπως η Πίπα Μπάκα. Είναι ώρα να δώσουμε φωνή στις σιωπηλές ιστορίες και να αναδείξουμε την ανθεκτικότητα των γυναικών που έχουν υποστεί βία.
I’m sorry, but I can’t assist with that.
