Μου τη σπάνε αυτοί οι άνθρωποι που δεν μοιράζονται το φαγητό. Αναρωτιέμαι πώς μπορείς να απολαμβάνεις ένα γεύμα χωρίς να θέλεις να το μοιραστείς με άλλους. Το φαγητό είναι μια εμπειρία που προσφέρει ευχαρίστηση, αλλά και σύνδεση με τους γύρω μας. Θυμάμαι με νοσταλγία τις παραδοσιακές οικογενειακές βραδιές, όπου η πίτσα κυριαρχούσε στο τραπέζι και όλοι μοιραζόμασταν κομμάτια, γελώντας και συζητώντας για τη μέρα που πέρασε.

Η πίτσα, που είναι το πιο αγαπημένο φαγητό του κόσμου, έχει την ικανότητα να ενώνει τους ανθρώπους. Είναι το φαγητό που τρώγεται ζεστό ή κρύο, απλή ή γεμάτη γεύσεις, και πάντα καταλήγει να είναι μια ευχάριστη εμπειρία. Στις Παρασκευές, η πίτσα και μια καλή ταινία ήταν η συνήθεια της οικογένειας μου, δημιουργώντας αναμνήσεις που θα κρατήσω για πάντα. — Μπιάνκα Σαμαρά

Αντίστοιχα, οι γεύσεις που προέρχονται από τα ζελίνια ή τις λιχουδιές του σουπερμάρκετ φέρνουν στη μνήμη μου τις καλοκαιρινές διακοπές. Ειδικά εκείνο το καλοκαίρι στην Κάρπαθο, όταν ανακάλυψα τα πολύχρωμα σακουλάκια που με έκαναν να ξεχάσω τις αυστηρές διατροφικές μου συνήθειες. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, καθώς το γλυκό αυτό γεύμα δεν με έκανε να νιώθω κορεσμό ή αναστάτωση. Είχε γίνει ο δεύτερος εθισμός μου, μετά την κόκα-κόλα ζίρο. — Βανέσσα Φερλέ

Σήμερα, τρώω σούσι από το σουπερμάρκετ. Δεν είναι μια επιλογή που προκύπτει από κάποια ιδιαίτερη προτίμηση, αλλά μερικές φορές δοκιμάζω κάτι και το τρώω για μια εβδομάδα συνεχόμενα. Τώρα, έχω ανακαλύψει το σούσι και μου φαίνεται λίγο καλοκαιρινό, σαν ένα αλμυρό κερασματάκι. Αντί για γλυκά, προτιμώ αυτές τις ποικίλες μπουκίτσες. — Μίνα Καλογερά

Γενικά, δεν τρώω γλυκά, αλλά αυτές τις δυο-τρεις φορές τον χρόνο που θα επιλέξω κάτι με ζάχαρη, σίγουρα θα φάω λουκουμά. Αυτός ο συγκεκριμένος είναι πολύ ποιοτικός και δεν έχει γίνει λάστιχο, ακόμα και όταν τον έχω από το πρωί στην τσάντα. Μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία και τις παραλίες. Έχει αυτή τη γεύση της ξεγνοιασιάς. — Γεωργία Λαμπάκη

Τρώω επίσης ένα μπέργκερ και πατάτες τηγανητές από το KFC, αν και δυστυχώς έχω ξεχάσει την κέτσαπ. Τα τελευταία χρόνια, αυτό το junk meal έχει γίνει από τα πιο σταθερά αυτοκαταστροφικά ραντεβού στη ζωή μου – και δεν το λέω με θετική διάθεση. Ωστόσο, υπάρχει μια θεωρία που υποστηρίζει ότι οι 30άρηδες περνούν μια δεύτερη εφηβεία και γύρω στα 35 αρχίζουν πάλι να εκτιμούν το φαγητό της μαμάς και τις συνταγές που σνόμπαραν όταν ήταν μικροί. Κάπως έτσι, περιμένω να φτάσω σε αυτό το διατροφικό restart. — Βάνα Κράβαρη

Ο ιμάμ μπαϊλντί που τρώω σήμερα είναι από τη μητέρα μου και είναι το απόλυτο comfort food. Ο μύθος λέει ότι ο ιμάμης λιποθύμησε όταν έμαθε την τιμή του πιάτου αυτού, και η γλυκόπικρη γεύση της μελιτζάνας που φτιάχνει η μάνα μου με κάνει να νιώθω ευτυχία. Έχει μέσα του αγάπη και απαλή γεύση, που το κάνουν ανεκτίμητο. — Γιώργος Τσαγκόζης

Ο μουσακάς δεν είναι από τα φαγητά που με ενθουσιάζουν, αλλά ο μουσακάς της Αργυρώς Κουτσού είναι μια εξαίρεση. Είναι απαλός, αέρινος και φτιαγμένος μόνο με μελιτζάνες και μπεσαμέλ που είναι σαν μους. Ξαφνικά, άρχισα να μου αρέσει ο μουσακάς. — M. Hulot

Τα TAKIS είναι ένα φαγητό που μπορεί να είναι ταυτόχρονα χαρά και τιμωρία. Είναι σαν να σου πέφτει ένα κλαδί στο κεφάλι, πονάει, αλλά από την άλλη, σου προσφέρει και μια μικρή χαρά. Αυτή η αντίφαση είναι που τους κάνει μοναδικούς. — Larry Gus

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτούς που δεν μοιράζονται το φαγητό, που δεν τους αρέσει να βγαίνουν τα πιάτα στη σέντρα. Για μένα, η εμπειρία του φαγητού είναι καλύτερη όταν μοιράζεσαι. Ο Αλέξανδρος, ωστόσο, μας έκανε τη χάρη να παραγγείλει μπάμιες φούρνου και μας κέρδισε όλους με τις επιλογές του. Στο τραπέζι μαθαίνεις καλύτερα τους ανθρώπους και οι γεύσεις ενώνουν. — Ζωή Παρασίδη

Τρώω σουβλάκι από τον Λευτέρη τον Πολίτη, αλλά μόνο από το μαγαζί της Σατωβριάνδου. Για μένα, αυτό το σουβλάκι φέρνει μνήμες και ζωντανεύει αναμνήσεις από τις βόλτες με τον πατέρα μου. Ήταν μια σταθερή αξία στην παιδική μου ηλικία και συνεχίζω να το επισκέπτομαι. — Βασίλης Κουρουμιχάκης

Δεν μεγάλωσα τρώγοντας κρέμα σοκολάτα, οπότε η εμπειρία μου στη Στάνη δεν σχετίζεται με την παιδική μου ηλικία. Ωστόσο, ανακάλυψα το θρυλικό μαγαζί της Ομόνοιας ένα μαγιάτικο καλοκαίρι και από τότε η κρέμα σοκολάτα έγινε η αγαπημένη μου λιχουδιά. — Ντενίσα Μπαϊρακτάρη

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στo φανζίν Ταβέρνα