ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΣΑ ΖΕΙΤΕ
Αγαπώ τις γυναίκες. Αυτή η αγάπη δεν μου “επιβλήθηκε” από κανέναν. Την έμαθα μέσα από τις σχέσεις μου με αυτές. Είμαι γιος γυναίκας, αδερφός γυναίκας, σύντροφος και σύζυγος, πατέρας κοριτσιών και ονειρεύομαι το μέλλον τους. Κάθε φορά που ακούω για τις φρικτές και άδικες καταστάσεις που βιώνουν οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, ειδικά στην ελληνική κοινωνία, νιώθω να αρρωσταίνω. Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει μόνο τώρα ή τελευταία. Είναι μια πραγματικότητα που με ακολουθεί σε όλη μου τη ζωή, όπως και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους. Τώρα, μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματά μου, όπως και όλοι εμείς οι άνδρες που “δεν είμαστε σαν αυτούς”. Συγγνώμη.
Είμαι εξοργισμένος, θλιμμένος και ντροπιασμένος. Για όλα όσα περνάτε, για όσα σας κάνουμε να υποφέρετε. Για τον κόσμο που μεγαλώνω τις κόρες μου. Δεν αντέχω να βλέπω αυτόν τον κόσμο να σας πνίγει. Να διαβάζω για γυναικοκτονίες που βαφτίζονται “οικογενειακές τραγωδίες”. Να βλέπω άντρες να κρίνουν το πώς ντύνεστε, πώς μιλάτε, πώς ζείτε. Ακόμα πιο σοκαριστικό είναι ότι 70.000 άντρες – επαναλαμβάνω, 70.000 άντρες – συγκεντρώθηκαν σε ένα Telegram Group στη Γερμανία για να μοιραστούν φωτογραφίες και ιστορίες βιασμών. Δεν μπορώ να το συλλάβω.
Εβδομήντα χιλιάδες άντρες. Αν τους βάλεις να στέκονται όλοι μαζί, θα γεμίσουν 40 γήπεδα ποδοσφαίρου. Κι ενώ λες, “Όχι, δεν μπορεί να είναι έτσι οι άντρες,” οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Οι ειδήσεις δεν ψεύδονται. Και οι γυναίκες που φωνάζουν, που κλαίνε… αυτές λένε την αλήθεια.
Και τι κάνουμε εμείς; Σιωπούμε.
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ
Αυτός ο κόσμος σας σκοτώνει. Σας βιάζει. Σας τρομάζει. Κι εμείς; Κοιτάμε αλλού. Ή χειρότερα, γελάμε. Με αστεία για “εύκολες” γυναίκες, με ανέκδοτα για “γυναικείους οδηγούς”, με τη σεξιστική καζούρα στη δουλειά που τη θεωρούμε “αθώα”.
Ξέρετε τι είναι πιο αθώο; Εσείς, που περπατάτε στο δρόμο κρατώντας τα κλειδιά σας ανάμεσα στα δάχτυλά σας, σαν όπλο. Που βάζετε ακουστικά, αλλά χωρίς μουσική, για να ακούτε αν σας ακολουθεί κάποιος. Που έχετε προγραμματισμένα μηνύματα στο κινητό σας – “αν δεν φτάσω σε 10 λεπτά, κάλεσε την αστυνομία.”
Αυτός ο κόσμος δεν σας ανήκει. Σας τον πήραμε. Εμείς. Οι άντρες. Ξέρω ότι αυτό πονάει να το ακούσουμε. Αλλά είναι η αλήθεια.
ΓΙΑΤΙ ΣΩΠΑΙΝΟΥΜΕ;
Δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως ντρέπομαι κάθε φορά που ακούω για κάποιον που επιτίθεται, πληγώνει ή σκοτώνει γυναίκες. Επειδή στο μυαλό του έχει μια ηλίθια πεποίθηση ότι αυτή η γυναίκα “του ανήκει”.
Κάθε φορά που ακούω τέτοιες ιστορίες, νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό. Οι λέξεις δεν έρχονται εύκολα στο μυαλό μου. Η λέξη “ετεροντροπή” δεν υπήρχε όταν μεγάλωνα. Ο ατομικισμός και η έννοια του “μάγκα” εξελίχθηκαν διαφορετικά. Υπήρχαν πάντα οι “τσάμπα μάγκες” και οι “παληκαράδες”, αλλά υπήρχαν και οι “λεβέντες” και ο “ιπποτισμός”. Δεν φταίει ο φεμινισμός για τη διαστροφή αυτών των εννοιών.
Ο καθένας έχει τους λόγους του για τη σιωπή του. Ίσως φοβόμαστε. Ίσως μας βολεύει. Ίσως έτσι μάθαμε. Σαν άντρες, μας έμαθαν ότι η σιωπή είναι δύναμη. Ότι η επιθετικότητα είναι αντρικό χαρακτηριστικό. Ότι τα συναισθήματα είναι για τις γυναίκες.
Αυτή η σιωπή όμως σας σκοτώνει. Όταν σωπαίνουμε μπροστά στο άδικο, γινόμαστε συνένοχοι. Όταν κάποιος φίλος μας λέει ένα σεξιστικό σχόλιο και γελάμε, γινόμαστε μέρος του προβλήματος. Όταν βλέπουμε βία και γυρίζουμε την πλάτη, την επιτρέπουμε.
Στους δικούς μας κύκλους, βλέπω τα αγόρια στα σχολεία. Βλέπω τον ανιψιό μου, που μεγαλώνει με διαφορετικές αξίες από άλλους. Βλέπω τους συμμαθητές των κοριτσιών μου, και είναι σαν να βλέπω τους πατεράδες τους. Θέλω να τους ταρακουνήσω: “Τι σκατά έχετε στο κεφάλι σας; Καταλαβαίνετε τι κάνετε;”
Κατανοώ ότι εκατομμύρια άνθρωποι νιώθουν το ίδιο. Αλλά έχουμε έναν κόσμο που έχει εξελιχθεί και που δεν μπορεί παρά να προχωρήσει μπροστά. Αυτό που χρειάζεται είναι να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας για έναν κόσμο χωρίς φόβους και διακρίσεις.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ
Κι εγώ είμαι ένοχος. Έχω γελάσει με αστείους που δεν έπρεπε. Έχω μιλήσει άσχημα και έχω σωπάσει όταν έπρεπε να μιλήσω. Αλλά ξέρετε κάτι; Δεν αρκεί να μην είμαι έτσι. Πρέπει να είμαι καλύτερος. Πρέπει να κάνω κάτι.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ
Συγγνώμη που σας προδώσαμε. Συγγνώμη που δεν σας προστατέψαμε. Συγγνώμη που σας αφήσαμε μόνες σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά η συγγνώμη δεν αρκεί. Πρέπει να γίνει πράξη.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Δεν θέλω να σας δώσω “συμβουλές”. Δεν χρειάζεστε άλλο ένα άρθρο που σας λέει πώς να σώσετε τον εαυτό σας. Εμείς είμαστε που πρέπει να αλλάξουμε. Εμείς οι άντρες.
- Να μάθουμε στα αγόρια μας τι σημαίνει σεβασμός, όχι μόνο με λόγια, αλλά με πράξεις.
- Να μιλήσουμε στους φίλους μας όταν λένε κάτι λάθος. Να τους κοιτάξουμε στα μάτια και να πούμε: “Δεν είναι αστείο αυτό.”
- Να ακούμε τις γυναίκες. Να πιστεύουμε τις γυναίκες. Να στεκόμαστε δίπλα τους, όχι μόνο όταν μας συμφέρει, αλλά κάθε μέρα.
- Να γίνουμε πρότυπα. Όχι τέλειοι, αλλά άνθρωποι που προσπαθούν.
ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΑΞΙΖΕΙ
Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου δεν θα φοβάστε. Όπου οι κόρες μου – και οι κόρες σας – θα ζουν ελεύθερες, χωρίς να απολογούνται για την ύπαρξή τους. Ξέρω ότι έχουμε δρόμο μπροστά μας. Έναν δύσκολο και ανηφορικό δρόμο. Αλλά σας υπόσχομαι: Δεν θα μείνω άλλο σιωπηλός.
Κάθε φορά που βλέπω τις κόρες μου να γελάνε, σκέφτομαι εσάς. Σκέφτομαι τον κόσμο που τους αφήνω. Και δεν αντέχω να είναι ένας κόσμος που τις πληγώνει.
Γυναίκες, συγγνώμη. Και υπόσχομαι.
Υπόσχομαι να είμαι μέρος της αλλαγής. Για εσάς. Για εμένα. Για τα παιδιά μας. Για έναν κόσμο που σας αξίζει.
Αναλύοντας τα όσα ακούσαμε στο τέλος του πρώτου μέρους, είναι σαφές ότι η κατάσταση που βιώνουν οι γυναίκες δεν είναι απλώς μια σειρά από στατιστικά ή ειδήσεις. Είναι μια πραγματικότητα που επηρεάζει τις ζωές τους καθημερινά. Η κατάρρευση των στερεοτύπων και η αδυναμία των ανδρών να αναγνωρίσουν την ευθύνη τους είναι κομβικά σημεία στο ζήτημα αυτό.
Η ΣΥΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ
Η συγνώμη είναι ένα πρώτο βήμα, αλλά δεν αρκεί. Όταν μιλάμε για τη βία κατά των γυναικών, οι λέξεις από μόνες τους δεν μπορούν να επανορθώσουν τις πληγές. Χρειάζονται πράξεις. Χρειάζεται μια κοινωνική αλλαγή που θα προκύψει από την ενημέρωση και την εκπαίδευση.
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι άντρες έχουμε ένα σημαντικό ρόλο. Το βάρος της ευθύνης δεν ανήκει μόνο στους θύτες, αλλά και σε εμάς που σωπαίνουμε. Ίσως η σιωπή μας να είναι πιο επικίνδυνη από τις πράξεις των βιαστών. Κάθε φορά που επιλέγουμε να μην μιλήσουμε, ενισχύουμε την κουλτούρα της σιωπής και της αποδοχής.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε έχει μεγάλη σημασία. Αστεία για “εύκολες” γυναίκες ή σεξιστικά σχόλια δεν είναι απλά λόγια, αλλά αναπαράγουν μια νοοτροπία που επιτρέπει τη βία. Είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξουμε το πώς μιλάμε για τις γυναίκες. Η γλώσσα μας πρέπει να είναι γεμάτη σεβασμό και κατανόηση.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Η ενημέρωση είναι το κλειδί. Πρέπει να εκπαιδευτούμε για να κατανοήσουμε τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις στατιστικές, αλλά και τις προσωπικές ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτές. Οι γυναίκες δεν είναι απλώς αριθμοί – είναι άνθρωποι με ονειρεμένες ζωές, όνειρα και επιθυμίες.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΟΣΑ ΖΕΙΤΕ
Αυτή η φράση δεν είναι απλώς ένα σύνθημα. Είναι μια ειλικρινής αναγνώριση του πόνου και της ταλαιπωρίας που βιώνετε καθημερινά. Η βία κατά των γυναικών είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα, και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση. Κάθε γυναίκα που έχει υποστεί κακοποίηση ή έχει βιώσει φόβο πρέπει να γνωρίζει ότι δεν είναι μόνη.
Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΠΤΩΣΗ
Η ψυχολογική βλάβη που προκύπτει από τη βία είναι συχνά πιο σοβαρή από την σωματική. Οι γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση συχνά αντιμετωπίζουν ψυχικές διαταραχές, κατάθλιψη και άγχος. Είναι σημαντικό να παράσχουμε υποστήριξη και βοήθεια σε αυτές τις γυναίκες, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ
Είναι καιρός να σταματήσουμε να είμαστε παθητικοί παρατηρητές. Ο καθένας από εμάς μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή. Πρέπει να μιλήσουμε, να αντισταθούμε και να υποστηρίξουμε τις γυναίκες γύρω μας. Η αλλαγή δεν θα έρθει αν δεν την επιδιώξουμε όλοι μαζί.
Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Τα σχολεία είναι το ιδανικό μέρος για να αρχίσουμε αυτή την αλλαγή. Πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας την αξία του σεβασμού και της ισότητας από νεαρή ηλικία. Αν τα αγόρια μάθουν να σέβονται τις γυναίκες, θα συμβάλλουμε στην εξάλειψη της βίας στο μέλλον.
Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Πρέπει να δείξουμε υποστήριξη στις γυναίκες που έχουν υποστεί βία. Αυτό σημαίνει να τις πιστέψουμε, να τις ακούσουμε και να τους δώσουμε τη δύναμη να μιλήσουν. Είναι σημαντικό να δημιουργηθεί ένα περιβάλλον όπου οι γυναίκες θα νιώθουν ασφαλείς να μοιραστούν τις ιστορίες τους.
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ
Η αλλαγή δεν θα έρθει μόνο από την προσωπική μας δράση, αλλά και από τη συλλογική μας συνείδηση. Πρέπει να ενωθούμε για να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες δεν θα φοβούνται και δεν θα υποφέρουν. Η ενδυνάμωση των γυναικών δεν είναι μόνο ωφέλιμη για αυτές, αλλά για όλους μας.
ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΣ
Πρέπει να υποσχεθούμε ότι θα αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο όπου οι γυναίκες θα είναι ασφαλείς, ελεύθερες και ίσες. Αυτό απαιτεί από εμάς να αναλάβουμε δράση και να μην κλείσουμε τα μάτια σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΜΑΣ
Ο ρόλος μας ως ανδρών δεν είναι μόνο να είμαστε συμπονετικοί, αλλά και να γίνουμε ενεργοί συμμετέχοντες στην αλλαγή. Πρέπει να μιλήσουμε όταν βλέπουμε αδικία, να υποστηρίξουμε τις γυναίκες στη ζωή μας και να είμαστε πρότυπα για τις επόμενες γενιές.
ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ
Αυτή η συζήτηση δεν πρέπει να είναι ένα εφήμερο γεγονός. Πρέπει να είναι η αρχή μιας μακροχρόνιας προσπάθειας. Κάθε φορά που επιλέγουμε να μιλήσουμε, κάθε φορά που επιλέγουμε να σταθούμε δίπλα στις γυναίκες, χτίζουμε έναν κόσμο καλύτερο για όλους μας.
Η ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Η ελπίδα βρίσκεται στις νέες γενιές. Τα παιδιά μας έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν αυτή τη νοοτροπία, αν τους δώσουμε τα σωστά παραδείγματα και τη σωστή εκπαίδευση. Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου οι κόρες μας θα ζουν ελεύθερες, χωρίς φόβο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Γυναίκες, συγγνώμη για όσα ζείτε. Η αλλαγή απαιτεί χρόνο και προσπάθεια, αλλά είναι εφικτή. Είναι η ευθύνη όλων μας να διασφαλίσουμε ότι η κοινωνία μας θα γίνει πιο δίκαιη και πιο ασφαλής για εσάς. Η υποστήριξή μας και η δράση μας είναι το κλειδί για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο που σας αξίζει.
